انواع مهاجرت

انواع مهاجرت
مهاجرت انواع مختلفی دارد که در ادامه به توضیح آنها میپردازیم:
مهاجرت تحصیلی:
مهاجرت تحصیلی از جمله سادهترین روشهای مهاجرت به یک کشور خارجی است. برای مهاجرت تحصیلی، شما باید رزومهی علمی خوبی داشته باشید، در آزمونهای بینالمللی شرکت کنید، معدل خوبی داشته باشید و مقالات ISI بنویسید. البته این در صورتی است که بخواهید بورسیهی تحصیلی بگیرید؛ وگرنه شرایط پذیرش در برخی از دانشگاهها آسانتر است. علاوه بر این، بعد از تحصیل تا چند ماه میتوانید کار کنید و سپس برای اخذ اقامت، اقدام نمایید.
دقت کنید که برخی از کشورها تکملیتی هستند و حتما از این موضوع اطلاعات کافی به دست بیاورید. برای مثال، برای اخذ اقامت در کشور ژاپن، باید پاسپورت ایرانی خود را تحویل دهید و به این ترتیب، هر وقت که بخواهید به ایران برگردید، باید ویزا بگیرید.
مهاجرت شغلی:
مهاجرت شغلی به رزومهی شغلی غنی نیاز دارد. روشهای مختلفی برای مهاجرت شغلی وجود دارد. در یک نوع، شما از طریق سایتهای کاریابی شرکت مورد نظر را پیدا میکنید، رزومهی خود را برایشان میفرستید و از سمت شرکت دعوتنامه دریافت میکنید. در این صورت میتوانید با آن دعوتنامه به سفارت بروید و به اخذ ویزای کاری بپردازید. این بهترین نوع مهاجرت است، چون شرکت وظیفه دارد محل اقامت شما را نیز مشخص کند.
اما در نوع دیگر، شما باید از دفتر مهاجرتی اقدام کنید تا برایتان یک مجوز شغلی صادر شود. به کمک آن میتوانید ویزای کاری سه ساله بگیرید و تا وقتی که کاری پیدا کنید، هزینههایتان را اصطلاحا «از جیب» پرداخت کنید.
بعد از اشتغال به کار میتوانید برای اقامت دائم در همان کشور، اقدام نمایید.
مهاجرت از طریق سرمایه گذاری:
اگر از استطاعت مالی خیلی خوبی برخوردار هستید، پس میتوانید به خرید ملک، تاسیس شرکت، کارخانه یا … اقدام کنید و نهایتا کارت اقامت آن کشور را دریافت نمایید. برای اخذ کارت اقامت باید تا چند ماه مالیات خود را به موقع پرداخت کنید و به عبارتی، شهروند خوبی باشید. سپس با اخذ اقامت دائم، از تمام حقوق شهروندی آن کشور برخوردار میشوید.
ازدواج
یکی دیگر از روشهای مهاجرت و اخذ اقامت دائم، ازدواج با یکی از بومیهای آن کشور است. همچنین، اگر میخواهید آیندهی فرزند خود را رقم بزنید، میتوانید او را در کشور موردنظر به دنیا بیاورید تا به او «تابعیت» تعلق گیرد. البته قبل از سفر حتما به این نکته دقت کنید که تابعیت آن کشور به «خاک» باشد، نه به «خون».